Liczenie BMI

Ogólnie rzecz biorącadipogeneza jest złożonym procesem adipogennym, który wymaga integracji wielu sygnałów od hormonów, czynników wzrostu i cytokin w celu promowania przerostu adipocytów. Hipertrofia adipocytów została zaproponowana jako kluczowy wymóg dla adipogenezy tkanki tłuszczowej [9]. Inne wymagania obejmują istniejącą wcześniej pulę mezenchymalnych komórek prekursorowych, które mogą różnicować się w adipocyty w odpowiedzi na odpowiednie bodźce endokrynne i parakrynne .

Podczas adipogenezy, chociaż komórki frakcji stromalnej naczyniowej tkanki tłuszczowej (SVF) są często uważane za komórki niezróżnicowane, wykazały one zdolność do generowania beżowych/brylastych komórek pod wpływem farmakologicznych modulatorów, takich jak tiazolidinediony lub beta-adrenolityki. Aktywność adipogenna komórek SVF jest cennym źródłem do produkcji adipocytów in vitro i może pomóc badaczom w zrozumieniu adipogenezy.

Inżynieria tkanki tłuszczowej została zaproponowana jako potencjalne leczenie chorobliwej otyłości. Inżynieria tkanki tłuszczowej polega na wprowadzeniu adipocytów do rusztowań biomateriałowych, które zostały zaprojektowane tak, aby zapewnić strukturalne wsparcie i stworzyć wysoki stopień unaczynienia w obrębie wszczepionego materiału. Pozwala to na rozwój tkanki tłuszczowej z izolowanych adipocytów lub pre-adipocytów, które są umieszczane na rusztowaniach bez potrzeby dodatkowego wsparcia w postaci zrębu naczyniowego . Te wyhodowane tkanki mogą morfologicznie i funkcjonalnie naśladować naturalną tkankę tłuszczową i dlatego mogą być stosowane terapeutycznie w leczeniu takich chorób jak cukrzycalub otyłości. Jednak inżynieria tkanki tłuszczowej jest jeszcze na bardzo wczesnym etapie badań i istnieje jeszcze wiele przeszkód do pokonania, zanim inżynieria tkanki tłuszczowej stanie się szeroko rozpowszechnioną techniką terapeutyczną w leczeniu ubytków tkanki tłuszczowej lub chorób.

Głównym problemem przy transplantacji tkanki tłuszczowej jest towarzysząca jej redukcja funkcjonalnych adipocytów z powodu obumierania adipocytów na dużą skalę po implantacji. Niska przeżywalność komórek została zaobserwowana już w okresie do 1 roku po implantacji. Implantacja preadipocytów może pomóc zmniejszyć śmierć komórek, ponieważ potrzebują one mniej czasu, aby osiągnąć konfluencję w porównaniu do implantów adipocytów, które zazwyczaj potrzebują kilku tygodni, aby osiągnąć pełną dojrzałość.